Wierzby, jako jedne z najwcześniej kwitnących polskich drzew są na przedwiośniu cennym pożytkiem dla owadów zapylających: pszczół i zagrożonych trzmieli.
Te ostatnie chętnie zasiedlają również wierzbowe dziuple. Do innych amatorów wierzbowych dziupli (tych z dużą ilością zalegającego próchna) należy chrząszcz pachnica dębowa – gatunek narażony na wyginięcie i podlegający szczególnej ochronie w krajach Unii Europejskiej.
Na terenach rolniczych wierzby głowiaste są cennym siedliskiem dla wielu innych rzadkich i chronionych gatunków owadów. Należą do nich np. chrząszcze z rodziny kózkowatych: wonnica piżmówka i szczerolotek pstry, a także odżywiające się liśćmi wierzby gąsienice licznych gatunków motyli np. barwnego mieniaka tęczowca.
Wierzby dostarczają pożywienia i ukrycia także ptakom i ssakom. W dziuplach znajdują schronienie pójdźki i dudki. Z ukryć w popękanych pniach korzystają zające, jeże i liczne drobne gryzonie. W próchnie zimują padalce.
